niet reizen

Tjaa het is en blijft een selectie van 26 meiden en als je een blessure hebt en dus niet mee kan trainen is de kans groot dat je niet mee mag reizen. Dat is dus nu het geval voor mij. Om eerlijk te zijn vind ik het wel fijn, momenteel zit ik op verschillende medicaties en gaat het stukke beter. Ik heb vandaag zelfs 20 minuten mee kunnen doen met de training:):) en het ging echt SUPER!!! dat zeg ik niet snel, maar ik had eindelijk weer het gevoel dat ik weer een beetje mijn hockeyspel terug krijg en dat is in de afgelopen vier weken niet gebeurt dus heel erg blij. Ik kreeg meerdere complimenten en zelfs mijn coach viel het op. Dus EINDELIJK weer een positieve vooruitgang na al de stomme blessures. Dit weekend word voor mij: hockey, slapen, eten, slapen , hockey etc. Het fijne is dat ik nu zelf kan bepalen wat/hoeveel en hoevaak ik naar het veld kan gaan.

Ok maar dan even over gisteren. Dit was me een dag wel, om te beginnen moest ik bloedprikken en een nieuwe Xray maken. Daarna gelijk door naar de training, in het begin van de training moest een van de meiden naar huis want ze had te veel last van de bijwerkingen van de antibiotica. Tijdens de training viel iemand op haar schouder en was haar schouder uit te kom gegaan (waar ze eerder al een operatie aan gehad had) en na de training gaan we altijd naar de sportschool om met gewichten aan de slag te gaan en tijdens deze 'training' kreeg een van de meiden een rugspasme wat behoorlijk heftig was. Mijn avondeten was pas om half 9 's avonds maar het was niet erg want ik had gezelschap van een superrr gezellige Zweed! (eindelijk een EUROPEAANN!!!) Daarna hadden we een opendeur avond op mijn etage dus dat was heel gezellig tot het moment dat alle softball speelsters een smsje kregen dat ze naar hun trainingkamer moesten (om 10 uur in de avond) toen ze twee uur later terug kwamen was het nieuws bij ons al bekend..... hun coach heeft diezelfde dag na de training een auto ongeluk gehad en is overleden. Veel tranen en uiteindelijk zijn we nog met elkaar geweest tot half 2 's nachts. De meiden waren natuurlijk erg verdrietig en ik had mijn kamerdeur open gezet zodat ze allemaal naar binnen konden komen en gewoon even hun tranen kwijt konden. Het is vandaag ook op het nieuws. Dat is dus helemaal geen leuk nieuws, en het laat je beseffen dat het iedereen kan gebeuren. Volgende week is er waarschijnlijk een speciaal voor hem waar wij ook als hockeyteam naartoe gaan. :(

Voor nu ik heb mijn hw af en ik moet nog 10 minuutjes in het huiswerkgebouw zitten. Want als je de 8 uur niet haalt in een week moeten we extra rennen.... niet fijn dus. Als ik klaar ben ga ik terug naar mijn kamer om met de softballers te zijn.

xoxoxoxox